iyi ki Sevmisim… iyi ki …

Simdi ne demeli ki bu durumda?
Kaç kere asik olup terkedildim ki sanki
Kendimi teselli etmek için mi birseyler demeliyim acaba? Sadece kuru bir “özledim” kelimesi siyriliyor beynimde dönen o kadar düsüncenin arasindan. Gerçekten de çok özlemisim seni. Gariptir, rüyalarimda hala beraberiz. Sanki birseylerin acisini çikariyorum orada, yasanmamisliklar mesela. En acisi da ne biliyor musun? Orada da terk ediyorsun beni hep. Her gece ama her gece. Tükenmeli miyim sürekli? Mutlu olmak istiyorum artik. Mutlu olacagim evet, ister seninle ister sensiz. Sen yokken bile bunu basarabilirim. Sen gitsen de suretin kalmadi mi bende, tamam iste o bile yeter bana. Ben zaten hiçbir zaman senden fazla bir sey istememistim ki. Sadece mutluluk, sadece.

Sana bir kere daha hayran kaldim biliyor musun? Sensizlik bile güzelmis meger. Yasatan sensin ya en sonunda, içinde yine sen varsin. Olgunlasiyorum mesela, sürekli düsünüyorum. Seni, yasananlari, yasanamayanlari, sebepleri ve sonuçlari. Dervis gibi oldum buralarda. Hayat hirsi kattin bana. Kolay degil, bu hirsi hayatin ta kendisinden beklerken senden almak acitiyor bir yanimi. Herseyi daha net görebiliyorum sayende. Yo, sitem degil bu kizma sakin bana. Yaptigim herseyin nedeninde ve sonucunda seni buluyorum hep, tek sebebi bu. Siir yazamadigimi bilirsin, ya simdi hayati misra misra görüyorum desem güler misin bana? Belki de sana veremediklerimi hayatin tam göbegine firlatiyorum.

Hayir, süslü cümlelere gerek yok. Çok aci çekiyorum ve bu acilarla mutluyum. Ben elimden geleni yaptim nasil olsa seni tekrar kazanmak adina. Olmadi, olamazdi da. Olamayacagi için mutluyum zaten, ama bana o yasattirdigin güzellikler yok mu, ah! Iste onlar asil bir daha hiç olmayacak ya, o yakiyor içimi. Her sarkida onlari tekrar tekrar yasamak ne aci. Anliyorsun beni degil mi? Nasil anlamazsin ki, bu kadar duyarsiz olamazsin. Ayni seyleri sen de hissetmedin mi, inkar edebilir misin? Sanmam.

Sana bir sir vereyim mi? Kimseye asik olamiyorum, onlara bakinca seni görüyorum, senin ilgini bekliyorum. Daha baslamadan biten iliskiler sardi vücudumu. Ne o, ben genç degil miyim, sevgilim olmayacak mi? Olmuyor! Ne zamana kadar böyle gidecegim bilmiyorum, sensizligin toplami iki sene oldu ama benden çikanlar bir ömrü geçti. Alti senede neler yasamisiz, hani biraz da çocukluk vardi da çok mu etkilendik? Bilmiyorum, basim çatliyor yine. Gördün mü ayni seyleri düsünmeye basladim. Hergün bunlari düsünüyorum, farkli bir sonuca ulasacakmisim gibi!

Içimde bir ud sesinin huzurunu biraktin, seni yasamak ve sevmenin mutlulugunu yasadim. Bu bile yeter. Hem herseyin sonu yok mu, hayatin bile. Varsin sensizlik de asklarimin sonu olsun. Tesekkürler. Bana helal edecek hakkin olmadigini söylesen bile tesekkürler. Senin bende hakkin çok, helal olsun.

Birgün, yillar öncesine döndügümüzde; olur ya, bir ah çekip gözümüze iki damla yas yerlesip durdugunda sakin üzülme bitti diye. Hayatinin “iyi ki” lerinin arasina koy beni, bütün “keske” ler bende… Hep…